Formy aktywizacji mieszkańców domów pomocy społecznej
Formy aktywizacji mieszkańców domów pomocy społecznej
Data
2014
Autorzy
Ślifirczyk, Anna
Krukowska, Martyna
Piątek, Wiesława
Gołąbek, Wiesław
Tytuł czasopisma
ISSN czasopisma
Tytuł tomu
Wydawca
Państwowa Szkoła Wyższa im. Papieża Jana Pawła II w Białej Podlaskiej
Streszczenie
Aktywność to synonim życia stały i dopasowany do możliwości danej osoby wysiłek.
Jest on warunkiem prawidłowego rozwoju, umożliwia prowadzenie twórczego i harmonijnego
życia, stanowi podstawę leczenia wielu chorób, opóźnia procesy starzenia się.
Celem pracy jest ukazanie istniejących form aktywności w domach pomocy społecznej na przykładzie
mieszkańców Domu Pomocy Społecznej w Kozuli.
Materiał empiryczny zgromadzono w 2013 roku przy pomocy autorskiego kwestionariusza wywiadu.
Domy pomocy społecznej są nie tylko miejscem zapewnienia opieki, ale także substytutem utraconego
domu rodzinnego. Ponadto zaspokajana jest w nich potrzeba aktywności mieszkańców
w zakresie aktywności prostej (poprzez pracę, czynności samoobsługi) jak i twórczej.
Na podstawie przeprowadzonych badań oraz przestudiowanej literatury o tematyce procesu starzenia
się sformułowano następujące wnioski. Główne formy aktywności pensjonariuszy Domów
Pomocy Społecznej to: czynności samoobsługowe (zabiegi higieniczne, pranie, sprzątanie);
aktywność fizyczna (spacery, praca w ogródku); zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne; terapia zajęciowa;
rekreacja (zabawy, ogniska, wieczorki, wycieczki); oraz odpoczynek bierny (oglądanie
telewizji). Mężczyźni najchętniej z zajęć terapeutycznych wybierają zajęcia rehabilitacyjne, a kobiety
tkactwo (gobeliny i krosna). Ulubioną formą spędzania czasu wolnego przez kobiety jest
oddawanie się modlitwie i odpoczynek bierny, gdy mężczyźni w tym czasie oddają się najczęściej
tylko odpoczynkowi biernemu
Opis
Słowa kluczowe
aktywność fizyczna,
dom pomocy społecznej,
starzy ludzie