Zadrzewienia śródpolne szansą dla dzikich zapylaczy

Abstract

Problem, jaki został podjęty w pracy, związany jest ze wzrastającym zapotrzebowaniem na żywność. Wzrost ten podyktowany jest powiększającą się populacją ludzi i zwierząt żyjących na kuli ziemskiej. Zwiększenie tych potrzeb wymusza na rolnictwie intensyfikację produkcji roślinnej i zwierzęcej, która może zaspokoić te potrzeby. Wobec powyższego rolnicy tworzą coraz większe areały pól produkcyjnych, które sprzyjają uprawom monokulturowym. Monokultury są systemem rolniczym opartym na wieloletnim uprawianiu rośliny jednego gatunku, bądź o podobnych wymaganiach glebowych. Niestety gospodarka taka niesie wiele niebezpieczeństw związanych z wyjaławianiem gleb nawet tych bardzo żyznych, zmianą ich struktury poprzez niszczenie gruzełkowatości. Innym sposobem na zwiększanie produkcji płodów rolnych jest maksymalne wykorzystywanie obszaru rolniczego. Można to uzyskać poprzez wycinkę zadrzewień śródpolnych, usuwanie miedz, czy też osuszanie terenów podmokłych. Wszystkie te czynniki mają niestety swoje odzwierciedlenie w środowisku, a przede wszystkim w bioróżnorodności bezkręgowców.