Budowa i ukształtowanie powierzchni podłoża utworów czwartorzędowych w południowej części obszaru przygranicznego Polski i Białorusi

Abstract

Ukształtowanie powierzchni podłoża utworów czwartorzędu opisywanego obszaru jest zróżnicowane, zaznaczają się w nim liczne elewacje i depresje zbudowane ze skał neogenu, paleogenu i kredy. Najwyżej położone miejsca po stronie polskiej występują w zachodniej części analizowanego obszaru w rejonie Horoszki-Serpelice (ok. 140 m n.p.m.) i w Mielniku (130 m n.p.m.). Po stronie białoruskiej najwyżej położone są utwory górnego paleogenu w rejonie Muchawca. Największe obniżenie powierzchni podłoża czwartorzędu o przebiegu SW-NE występuje w obszarze przygranicznym w rejonie Starzyny na południe od Witowa (poniżej 90 m p.p.m). Jego dno budują skały paleogenu górnego (eocen i oligocen). Znaczne depresje podłoża, w których dnie występują utwory górnej kredy występują w rejonie Kleszczel (poniżej 0 m n.p.m) oraz Janowa Podlaskiego (poniżej 15 m p.p.m). Zarówno największe depresje jak i elewacje podłoża związane są z ruchami tektonicznymi.