Sylabus jako podstawa doskonalenia procesu rozwijania wiedzy, umiejętności i postaw w kształceniu neofilologicznym w świetle wymogów Krajowych Ram Kwalifikacji

Abstract

Artykuł poświęcony jest zagadnieniom związanym z wprowadzeniem nowej metodologii konstruowania programów kształcenia i sylabusów w szkolnictwie wyższym od roku akademickiego 2012/13. Przedstawia pokrótce historię nowego opisu procesu dydaktycznego według metodologii Krajowych Ram Kwalifikacji oraz główne jego koncepcje. Wskazuje na zalety konstruowania sylabusów w nowej formie, ale też implikacje przyjęcia zmienionej metodologii. Koncentruje się na tych kwestiach, które stanowić będą o sukcesie lub trudnościach w implementacji założeń dokumentu, tj. celach, efektach, środkach dydaktycznych i narzędziach weryfikacji osiągniętych zamierzeń. Opisuje dotychczasowe działania przyjęte w Zakładzie Języka Angielskiego Państwowej Szkoły Wyższej im. Papieża Jana Pawła II w Białej Podlaskiej w roku akademickim 2011/2012, w tym wprowadzenie nowych modułów (przedmiotów). Ponadto, artykuł porusza problem m.in. spiralnych modeli konstruowania treści programowych (specjalizacje), co sprawia, iż autor każdego sylabusa, staje się jednocześnie współautorem innych kursów danej specjalizacji (modułów tematycznych). Wskazuje tym samym na trudność weryfikacji nowych dokumentów, szczególnie w pierwszym cyklu kształcenia, gdyż wiele z nich to programy autorskie. Przedstawia zadania, jakie stoją przed dydaktykami, wynikające z faktu przyjęcia nowej metodologii opisu. Podkreśla potrzebę ciągłego monitorowania i doskonalenia sylabusów tak, aby stanowiły one instrument wspomagania procesu dydaktycznego nauczyciela akademickiego.