Ocena umiejętności samokontroli cukrzycy wśród pacjentów z obszarów wiejskich

Abstract

Cukrzyca, ze względu na odnotowywany w ciągu ostatnich dekad gwałtowny wzrost zapadalności i chorobowości oraz szerokie spektrum powikłań, stanowi bardzo istotny problem kliniczny. Warunkiem skutecznej terapii jest aktywny i odpowiedzialny udział chorego w procesie leczniczym, oparty o prawidłową samokontrolę. Celem oceny umiejętności samokontroli cukrzycy, badaniem ankietowym objęto 79 osób, w tym 53 mieszkańców wsi, z cukrzycą typu 1 i 2, hospitalizowanych w dwóch lubelskich szpitalach w 2013 r. Kwestionariusz ankiety własnego autorstwa obejmował pytania dotyczące: pomiarów glikemii, objawów i przyczyn hiperglikemii oraz hipoglikemii, postępowania w ww. stanach, powikłań cukrzycy i ich zapobiegania, diety oraz wysiłku fizycznego. Każdej prawidłowej odpowiedzi przypisano 1 pkt. Dla potrzeb analiz przyjęto określenia poziomu wiedzy: 71-79 pkt.-znaczna, 55-70 pkt.-zadowalająca, 31-54 pkt.-dostateczna, <31 pkt.-niedostateczna. Większość mieszkańców, zarówno rejonów wiejskich jak i miejskich, miała zadowalającą lub dostateczną wiedzę na temat cukrzycy, a miejsce zamieszkania nie było zmienną różnicującą obie grupy. Natomiast istotnie statystycznie wyższy poziom umiejętności samokontroli cukrzycy miały osoby młodsze, z niższym wskaźnikiem BMI, krótszym wywiadem chorobowym oraz cukrzycą typu 1.