Wojska Specjalne w systemie bezpieczeństwa narodowego Rzeczypospolitej Polskiej

Abstract

Zmiany o właściwościach adaptacyjno-reorganizacyjnych dokonywane są w różnorodnych strukturach organizacyjnych oraz z różnorodną częstotliwością. Przywołane zjawisko dotyczy również sił i środków pozostających w zasobach Sił Zbrojnych RP (SZ RP). Z punktu widzenia praktycznego dokonywania wszelkiego rodzaju przemian zjawisko to może przyjmować właściwości innowacyjne lub adaptacyjne (restrukturyzacyjne lub reorganizacyjne). Innowacja jest terminem trudno definiowalnym, choć najczęściej stosowanymi definiensami dla jej określenia są te, które odnoszą się wprost do: „[…] każdej myśli, zachowania lub rzeczy, która jest nowa – czyli jakościowo różna od form dotychczas już istniejących”. Zmiany innowacyjne zatem polegają na dostosowaniu się do wyzwań i potrzeb oraz wprowadzają nowe rozwiązania (w tym rozwiązania organizacyjne), które mogą się sprawdzić w antycypacyjnym działaniu. Najczęściej ich skutki i efektywność nie są jeszcze w pełni znane, lecz konsekwencje mogą mieć zgoła odmienny, niż spodziewany efekt. Może on być pozytywny (pożądany) lub negatywny, czyli taki, który implikuje potrzebę dalszej modyfikacji, nakierowanej na osiągnięcie – tym razem – pozytywnego rezultatu. Zmiany adaptacyjne (restrukturyzacyjne lub reorganizacyjne) zaś polegają na dostosowaniu się i w zasadzie na doskonaleniu się istniejących już struktur organizacyjnych. Są one niejako nadążaniem za zmianami uwarunkowań zewnętrznych i wynikają z potrzeby doskonalenia dotychczasowego poziomu funkcjonowania organizacji5. I tego rodzaju zmiany dotyczyły – w niedalekiej przeszłości – WS w strukturach organizacyjnych SZ RP.