Znaczenie biogospodarki z punktu widzenia rynku pracy krajów członkowskich Unii Europejskiej

Abstract

Celem opracowania była ocena znaczenia biogospodarki w krajach członkowskich Unii Europejskiej z punktu widzenia rynku pracy. Wykorzystano w tym celu oficjalną klasyfikację sektorów działalności gospodarczej w Europie (NACE). Analizę przeprowadzono na podstawie danych pochodzących z Data-Modelling platform of resource economics z lat 2010-2019. Badania wykazały, że pomimo spadku liczby osób pracujących w biogospodarce, w 2019 roku zatrudniał on prawie 10% ogółu pracujących w UE. Najwyższym zatrudnieniem w biogospodarce odznaczały się Rumunia, Polska, Niemcy, Włochy, Francja, Hiszpania i Wielka Brytania. Sektory składające się na biogospodarkę różniły się zarówno pod względem zdolności do zatrudniania ludzi, jak również do osiągania wydajności pracy. Najwyższym udziałem w strukturze zatrudnienia w biogospodarce odznaczało się rolnictwo, w którym średnio w UE w badanym okresie pracowało 45,3% ogółu pracujących. Jedynie w Belgii, Niemczech, Luksemburgu i na Malcie wyższy niż w rolnictwie udział pracujących przypadał na sektor żywności, napojów i tytoniu. Poszczególne sektory biogospodarki i kraje różniły się także poziomem wydajności pracy. Występowała wyraźna dysproporcja pomiędzy starymi i nowymi krajami członkowskimi w poziomie wydajności pracy. Spośród sektorów biogospodarki najwyższą wartość dodaną w przeliczeniu na 1 pracującego osiągano w produkcji bioenergii elektrycznej, a najmniej wydajnym sektorem było rolnictwo.