Rola uczenia się z tekstu w budowaniu kompetencji językowych oraz wiedzy przedmiotowej na kierunkach neofilologicznych

Abstract

Praca nad tekstem pisanym, w jego formie tradycyjnej lub elektronicznej stanowi znaczącą część aktywności studenta neofilologii, którego zadaniem jest – poza doskonaleniem umiejętności czytania i interpretowania tekstów obcojęzycznych – zrównoważony rozwój wszystkich sprawności językowych, a także opanowanie wiedzy w zakresie przedmiotów oferowanych w ramach studiów neofilologicznych. Studenci neofilologii stają przed ogromnym wyzwaniem, jakie wynika z intensyfikacji ekspozycji na język docelowy, związaną z wymogiem szybkiego osiągnięcia wysokiego poziomu biegłości językowej i jednoczesnego studiowania w tym języku przedmiotów takich jak: językoznawstwo ogólne, językoznawstwo stosowane, literatura i kultura danego kraju. Zadaniem nauczyciela akademickiego natomiast jest zapewnienie studentom takiego programu, który w sposób optymalny pozwoli im na rozwój umiejętności językowych oraz wybranych obszarów wiedzy, zapewniając efektywne łączenie tych celów, a nie ich rozdzielanie, co cechuje tradycyjne konstruowane programy studiów neofilologicznych. W swoim artykule odwołam się do aktualnie prezentowanych poglądów oraz poszukiwań nowych rozwiązań w zakresie doskonalenia i wykorzystywania umiejętności czytania tekstów akademickich w kształceniu komunikacyjnych kompetencji językowych oraz w nabywaniu wiedzy w zakresie przedmiotów neofilologicznych. Nakreślone zostaną ważne postulaty dla podejmowania właściwych decyzji o charakterze praktycznym.