Liturgia sakramentu małżeństwa w tradycji prawosławnej

Abstract

Istnieją dwa rodzaje małżeństw. Pierwszy, kiedy relacje dwojga ludzi są na tyle mocne i głębokie, że nie wyobrażają sobie oni życia bez siebie. Przysięgają sobie miłość i wierność na całą wieczność, tak więc ich małżeństwo ma nie tylko wymiar doczesny. Drugi rodzaj – to wspólne życie dwojga ludzi, których los zetknął ze sobą, jednak każdy z nich ma swoje życie, swoje sprawy. Ludzie, żyjąc w takim związku, nie próbują pokonać własnego egoizmu. I mimo, iż mogą przeżyć ze sobą wiele lat, stają się sobie zupełnie obcy. Kościół Prawosławny małżeństwem nazywa tylko taki związek, który został zawarty z miłości. Taki, który zrodził się z czegoś więcej, niż tylko w efekcie wzajemnego zauroczenia czy też pierwszego zakochania. Taki, w którym małżonkowie decydują się iść przez życie wspólnie przeżywając nie tylko te dobre i piękne chwile, ale również te złe, gorzkie i niekiedy bolesne momenty, z którymi związane jest życie doczesne. Sfera wzajemnych relacji małżeńskich w systemie wartości człowieka zajmuje szczególne miejsce. Rozważania nad małżeństwem w perspektywie prawosławnej przybliżają szereg niezwykle aktualnych zagadnień. Autorzy niniejszego artykułu ze względu na swoje zainteresowanie prawosławiem pragną przybliżyć istotę małżeństwa prawosławnego, jego cel i znaczenie, przedstawić obrzędy zawarcia małżeństwa, jak również wskazać na niektóre różnice w postrzeganiu małżeństwa jako sakramentu w Kościołach prawosławnym i katolickim. Szczególną uwagę zwracają na postrzeganie pojęcia miłości w prawosławiu.