Rola animaloterapii w działaniach resocjalizacyjnych

Abstract

Animaloterapia jest to forma wspomagania leczenia i rehabilitacji człowieka, zarówno na tle fizycznym, jak i psychicznym, poprzez różne formy kontaktu ze zwierzętami. Dowiedziono naukowo skuteczność dogoterapii we wsparciu terapii autyzmu (Levinson, 1969; Prothmann i in., 2005; Sams, Fortney, Willenbring, 2006; Reed, Ferrer, Villegas, 2012; Sipowicz, Najbert, Pietras, 2016) felinoterapii w zmniejszaniu ryzyka wystąpienia podwyższonego ciśnienia krwi (Firedmann, Katcher, Thomas, Lynch, 1983; Braun, Bergstrom, Langston, Thoma, 1984; Anderson, Reid, Jennings, 1992; za: Korczyński, 2001) czy hipoterapii we wspieraniu rehabilitacji osób z niepełnosprawnościami ruchowymi (Riede, 1988; Sawaryn, 2002; Strauss 1996; Sawaryn, 2008). Najnowsze badania naukowe w temacie zooterapii dotyczą wsparcia zwierząt także w procesie resocjalizacyjnym np. w zakładach karnych lub jednostkach poprawczych. Resocjalizacja w swojej definicji zakłada przywrócenie osobom niedostosowanym społecznie prawidłowego kontaktu ze społeczeństwem. Przez to rozumie się, że dotyczy ona każdego człowieka, który z jakiegoś powodu nie potrafi funkcjonować wśród innych ludzi. Najczęściej jednak termin “resocjalizacja” używany jest w kontekście osób przebywających w więzieniach karnych lub zakładach poprawczych.Praca ta zawiera przegląd programów resocjalizacyjnych z udziałem zwierząt, stosowanych w kraju i za granicą (szczególnie w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych). Przedstawiono ich skuteczność, szanse i trudności na podstawie dotychczas opublikowanych źródeł naukowych.