Assessment of a rehabilitation programme efficacy by patients after ischaemic cerebral stroke

Abstract

The quality of life of patients who suffered an ischaemic stroke increases with restoration of the lost functions, which is the consequence of skillfully adapted specialist kinesitherapeutic methods. This problem has a considerable social impact as, resulting from the sustained stroke, the patients’ way of functioning in their environments changes dramatically. Ischaemic stroke sometimes makes a person give up their professional activity and social contacts. However, those patients’ biggest problems are those associated with loss of big motor functions, mainly locomotion, as well as disturbances within small motor functions, which are connected with independent functioning on an everyday basis. The aim of the paper was to evaluate the efficacy of rehabilitation during a 3-week rehabilitation programme basing on the opinions of patients – survivors of an ischaemic stroke. The questionnaire survey conducted at the end of the rehabilitation programme during which the PNF and Bobath methods were used to work with patients showed an improvement in the subjects’ quality of life. The therapy was tailored to individual needs and capabilities of patients, and it resulted in greater physical activity of the subjects, and subsequently, their greater independence in daily living. Success of physiotherapy is also conditioned by the patients’ determination to fight disability and their desire to return to former social roles.

Jakość życia pacjentów po przebytym udarze niedokrwiennym mózgu podnosi się wraz z przywróceniem utraconych funkcji, co następuje dzięki umiejętnemu wykorzystaniu dostępnych metod kinezyterapeutycznych. Problem ten ma duży aspekt społeczny, bowiem w wyniku doznanego udaru zmienia się sposób funkcjonowania w dotychczasowym otoczeniu. Niekiedy następstwem incydentu niedokrwiennego mózgu jest wręcz rezygnacja z życia zawodowego oraz kontaktów towarzyskich. Jednak największym problemem chorych po udarze mózgu jest utrata funkcji z zakresu dużej motoryki, głównie lokomocji, jak również zaburzenie małej motoryki, związanej z możliwością samodzielnego wykonywania czynności dnia codziennego. Celem pracy była ocena skuteczności usprawniania podczas 3-tygodniowego turnusu rehabilitacyjnego przez pacjentów po przebytym udarze niedokrwiennym mózgu. Badania przeprowadzone po zakończeniu turnusu rehabilitacyjnego, w czasie którego do pracy z pacjentem wykorzystano metodę PNF oraz NDT Bobath, wykazały poprawę jakości życia usprawnianych. Terapia była dobrana indywidualnie do potrzeb oraz możliwości pacjenta, a w jej wyniku nastąpiło zwiększenie aktywności fizycznej, a co za tym idzie osiągnięcie większej samodzielności przez badanych w zakresie wykonywania czynnościach samoobsługowych. Na powodzenie terapii ma również wpływ determinacja pacjentów do walki z pokonaniem niepełnosprawności oraz ich chęć powrotu do wykonywanych uprzednio ról społecznych.