Zdalne nauczanie w ocenie rodziców i uczniów klas 1-3: raport z badań własnych

Abstract

Ze względu na ilość godzin jaką uczeń spędza w szkole staje się ona dla nich drugim domem. To właśnie nauczyciele poprzez swoje kwalifikacje i kompetencje stają się dla swoich podopiecznych autorytetami, które w przyszłości uczniowie naśladują. Dlatego też, aby swój zawód wykonywać jak najlepiej należy słuchać głosów z każdego środowiska. Dom i rodzina to istotne środowiska bez których szkoła nie miałaby racji bytu. Pedagog powinien być partnerem rodziców, a nie tyko osobą informującą o osiągnięciach dziecka. Dlatego też, czas lockdownu był trudnym i jednocześnie bardzo pracowitym okresem dla wszystkich środowisk. Dzięki nowym sytuacjom i wyzwaniom zdołaliśmy na nowo dostrzec naszych wychowanków. Poprzez zdalne nauczanie mogliśmy zauważyć nie tylko to co chcieliśmy, ale przede wszystkim także to co powinniśmy. 12 marca 2020 roku jest datą szczególną, nie tylko dla nauczycieli, ale i rodziców. Czas trwania COVID-19 pozwolił nam na nowo odkryć ucznia, którego bardzo często postrzegaliśmy jako osobę siedzącą stacjonarnie w ławce i przyjmującą wiedzę od nauczyciela. W dobie COVID-19 uczeń stał się czynnym współorganizatorem nauczania nowych czasów. Zadania jakie w tym czasie spoczywały zarówno na rodzicach jak i nauczycielach były ogromne. Dlatego też jako praktyk prowadzący lekcje w klasie 1, 5, 6, 7 oraz 8 w formie zdalnej postanowiłam zapoznać się z opiniami, refleksjami i reakcjami nauczycieli pracujących w klasach 1-3 i 4-8 w różnych środowiskach oraz dyrektorów placówek oświatowych na zaistniałą, trudną sytuację pandemiczną i pracę zdalną.