Materiały konferencyjne (WNT)

Stały URI dla tej kolekcji

https://hdl.handle.net/20.500.13044/48

Przeglądaj

Przeglądanie Materiały konferencyjne (WNT) według Data wydania

Przejdź do punktu w indeksie:
  • Rekord
    Stanowiska interglacjalne Polski środkowo-wschodniej i Białorusi zachodniej
    (Państwowa Szkoła Wyższa im. Papieża Jana Pawła II w Białej Podlaskiej, 2016) Nitychoruk, Jerzy ; Zbucki, Łukasz ; Rylova, Tatsiana ; Majecka, Aleksandra ; Karabanov, Alexandr ; Bahdasarau, Maksim ; Hradunova, Aksana ; Hrachanik, Mikalai ; Mamchyk, Sergiej
    Polska środkowo-wschodnia posiada wyjątkowe predyspozycje geologiczne, dzięki którym w okresach interglacjalnych powstawały tu pojezierza. Z dobrze znanych i dobrze zbadanych kilkudziesięciu stanowisk, obecne są tu osady jeziorne z interglacjału ferdynandowskiego, mazowieckiego i eemskiego. W interglacjale augustowskim istniało pojezierze na północy, w okolicach Augustowa, a współczesna, holoceńska sedymentacja jeziorna, odbywa się na południe od omawianego obszaru, na pojezierzu Łęczyńsko-Włodawskim.
  • Rekord
    Stanowisko 2 – Mielnik. Góra Zamkowa geneza Podlaskiego Przełomu Bugu
    (Państwowa Szkoła Wyższa im. Papieża Jana Pawła II w Białej Podlaskiej, 2016) Nitychoruk, Jerzy ; Zbucki, Łukasz
    Jerzy Kondracki (1933) w swojej pracy „Tarasy dolnego Bugu” po raz pierwszy używa nazwy „Podlaski Przełom Bugu”, lokując go między ujściem Krzny a ujściem Nurca. Według Kondrackiego typowy przełom przez pas moren podlaskich i przez kredowe skały podłoża występuje pod Mielnikiem. Woldstedt (1920) przełomowy odcinek doliny Bugu pod Mielnikiem uważa za rynnę polodowcową, która została przemodelowana w zagłębienie końcowe przez jęzor lodowcowy, posuwający się wzdłuż osi dzisiejszej doliny Bugu. Formy lodowcowe w rynnie mielnickiej oczywiście nie zachowały się, zniszczone erozją Bugu. Podlaski Przełom Bugu, według opisu Kondrackiego (1933), zaczyna się od ujścia Leśnej i Krzny. Wcześniej pod Brześciem Bug płynie szeroką, zabagnioną doliną o niewyraźnych krawędziach. Dno doliny, wzniesione zaledwie 3-4 m ponad poziom rzeki, rozciąga się na lewym jej brzegu na przestrzeni 6 km i pokryte jest licznymi łachami, wypełniającymi się wodą w czasie wysokich stanów wód.
  • Rekord
    Stanowisko 5 – Neple. Zaburzenia glacitektoniczne w strefie marginalnej
    (Państwowa Szkoła Wyższa im. Papieża Jana Pawła II w Białej Podlaskiej, 2016) Nitychoruk, Jerzy ; Zbucki, Łukasz
    Neple położone są w dolinie Krzny, przy jej ujściu do Bugu. Około 1 km na północny-wschód od wsi znajduje się wzniesienie Góra Kamienna Baba (159,28 m n.p.m.), dobrze widoczne w morfologii terenu (fig. 1). Na szczycie pagórka funkcjonuje niewielka żwirownia gdzie sporadycznie, od wielu lat, wydobywany jest piasek i żwir. Mało intensywna eksploatacja surowca jest przyczyną zapełzywania ścian, co sprawia, że obraz geologii tego pagórka nie jest dobrze czytelny. Pierwsze badania i rysunek zachodniej ściany żwirowni został przedstawiony przez Nitychoruka (1994) gdzie glina zwałowa została datowana, wówczas powszechnie stosowaną w datowaniu glin metodą TL na 172±26 ka, co pozwalało ją wiązać ze zlodowaceniem Odry lub Warty. Nitychoruk rozdzielił glinę na bazalną, supraglacjalną oraz spływową i na podstawie zaburzeń glacitektonicznych osadów w tym odsłonięciu uznał, że powstały one w bliskim kontakcie z lądolodem.