Materiały konferencyjne (WNT)
Stały URI dla tej kolekcji
Przeglądaj
Ostatnio nadesłane prace
1 - 5 z 6
-
RekordWybrane cechy biometryczne sałaty siewnej w zależności od metody uprawy(Akademia Bialska im. Jana Pawła II, 2025)W Polsce sałata siewna jest popularnym warzywem liściowym, chętnie spożywanym, zwłaszcza wiosną. W pracy wykorzystano wyniki badań pochodzące eksperymentu z uprawą sałaty siewnej. Sałatę uprawiano pod osłonami w systemie konwencjonalnym i hydroponicznym. Nasiona wysiewano w dwóch terminach (wiosennym i jesiennym). Celem eksperymentu było określenie wpływu terminu siewu nasion sałaty oraz metod uprawy (uprawa konwencjonalna i hydroponiczna) na wybrane cechy biometryczne roślin. W wyniku przeprowadzonego eksperymentu, stwierdzono, że wiosenny termin siewu nasion sałaty w porównaniu do terminu jesiennego korzystniej wpływał na wybrane cechy biometryczne roślin – zarówno w systemie konwencjonalnym, jak również w systemie hydroponicznym.
-
RekordMiejskie wyspy ciepła – jak (nie) zarządzać zielenią w mieście(Akademia Bialska im. Jana Pawła II, 2025)Wraz z intensywnym rozwojem aglomeracji miejskich, jednym z problemów wynikających z niewłaściwego zarządzania przestrzenią miejską jest tworzenie się tzw. miejskich wysp ciepła. Miejskie wyspy ciepła są skutkiem nagromadzenia materiałów przyciągających promieniowanie słoneczne, nagrzewających się pod ich wpływem i generujących w efekcie ciepło. Dodatkowo ruch samochodowy, który generuje ogromne ilości spalin oraz ciepło wyprodukowane przez klimatyzatory, pogłębiają problem zbyt wysokiej temperatury w mieście. Jednakże, w obliczu rosnącej świadomości społeczeństwa dotyczącej korzyści płynących z terenów zielonych w środowisku miejskim, m.in. zmniejszenia efektu wysp ciepła, władze miejskie zobligowane są do zapewnienia mieszkańcom łatwo dostępnych oaz zieleni w ich otoczeniu nawet wtedy, gdy brakuje przestrzeni na pełnowymiarowy park. Tereny zielone oczyszczają powietrze, schładzają otoczenie, stanowią barierę przed hałasem, poprawiają komfort życia, dlatego też ich obecność stawiana jest na równi z dostępnością do edukacji czy opieki medycznej. W odpowiedzi na potrzebę zapewnienia powszechnego dostępu do terenów zielonych w miastach tworzone są między innymi parki kieszonkowe, na które wykorzystuje się każdą dostępną (nawet bardzo niewielką) przestrzeń. Są one tworzone np. między osiedlami, jako skwery w ciągach komunikacyjnych, a nawet na dawnych pasach startowych dla samolotów. Roślinność sadzi się zarówno na dachach budynków, jak i tworzy się przy jej udziale ogrody wertykalne. Dzięki temu rośliny możemy spotkać na każdym rogu, choćby te posadzone w donicach. Głównym celem niniejszej pracy było zwrócenie uwagi na zalety i korzyści występowania zieleni w otoczeniu mieszkańców miast i problematykę związaną ze specyfikacją miejskiego geosystemu.
-
RekordRolnictwo regeneratywne(Akademia Bialska im. Jana Pawła II, 2025)Rolnictwo regeneratywne to innowacyjny model rolnictwa, który koncentruje się na odbudowie i poprawie zdrowia ekosystemów rolniczych poprzez stosowanie praktyk sprzyjających regeneracji gleby, bioróżnorodności oraz sekwestracji dwutlenku węgla. W przeciwieństwie do konwencjonalnych metod rolniczych, które często prowadzą do degradacji gleb i spadku ich żyzności, rolnictwo regeneratywne dąży do odwrócenia tych negatywnych skutków poprzez integrację zrównoważonych technik uprawy, takich jak agroleśnictwo, uprawy okrywowe, rotacja upraw oraz minimalizacja orki. Badania wykazują, że rolnictwo regeneratywne ma potencjał do zwiększenia produktywności rolnictwa, jednocześnie redukując jego negatywny wpływ na środowisko. Poprawa struktury i zdrowia gleby prowadzi do lepszego magazynowania wody, co może pomóc w przystosowaniu się do zmieniających się warunków klimatycznych. W artykule omówiono różne aspekty rolnictwa regeneratywnego, w tym jego wpływ na środowisko, zdrowie gleby, ekonomię oraz społeczności rolnicze. Przedstawiono również studia przypadków z różnych regionów świata, które ukazują efektywność rolnictwa regeneratywnego w różnych warunkach klimatycznych i geograficznych. Wnioski wskazują, że rolnictwo regeneratywne nie tylko przyczynia się do zrównoważonego rozwoju rolnictwa, ale także stanowi kluczowy element w walce ze zmianami klimatycznymi i degradacją środowiska odbudowując zdrowie naszych ekosystemów i przeciwdziałając globalnym wyzwaniom środowiskowym.
-
RekordStanowisko 5 – Neple. Zaburzenia glacitektoniczne w strefie marginalnej(Państwowa Szkoła Wyższa im. Papieża Jana Pawła II w Białej Podlaskiej, 2016)Neple położone są w dolinie Krzny, przy jej ujściu do Bugu. Około 1 km na północny-wschód od wsi znajduje się wzniesienie Góra Kamienna Baba (159,28 m n.p.m.), dobrze widoczne w morfologii terenu (fig. 1). Na szczycie pagórka funkcjonuje niewielka żwirownia gdzie sporadycznie, od wielu lat, wydobywany jest piasek i żwir. Mało intensywna eksploatacja surowca jest przyczyną zapełzywania ścian, co sprawia, że obraz geologii tego pagórka nie jest dobrze czytelny. Pierwsze badania i rysunek zachodniej ściany żwirowni został przedstawiony przez Nitychoruka (1994) gdzie glina zwałowa została datowana, wówczas powszechnie stosowaną w datowaniu glin metodą TL na 172±26 ka, co pozwalało ją wiązać ze zlodowaceniem Odry lub Warty. Nitychoruk rozdzielił glinę na bazalną, supraglacjalną oraz spływową i na podstawie zaburzeń glacitektonicznych osadów w tym odsłonięciu uznał, że powstały one w bliskim kontakcie z lądolodem.
-
RekordStanowisko 2 – Mielnik. Góra Zamkowa geneza Podlaskiego Przełomu Bugu(Państwowa Szkoła Wyższa im. Papieża Jana Pawła II w Białej Podlaskiej, 2016)Jerzy Kondracki (1933) w swojej pracy „Tarasy dolnego Bugu” po raz pierwszy używa nazwy „Podlaski Przełom Bugu”, lokując go między ujściem Krzny a ujściem Nurca. Według Kondrackiego typowy przełom przez pas moren podlaskich i przez kredowe skały podłoża występuje pod Mielnikiem. Woldstedt (1920) przełomowy odcinek doliny Bugu pod Mielnikiem uważa za rynnę polodowcową, która została przemodelowana w zagłębienie końcowe przez jęzor lodowcowy, posuwający się wzdłuż osi dzisiejszej doliny Bugu. Formy lodowcowe w rynnie mielnickiej oczywiście nie zachowały się, zniszczone erozją Bugu. Podlaski Przełom Bugu, według opisu Kondrackiego (1933), zaczyna się od ujścia Leśnej i Krzny. Wcześniej pod Brześciem Bug płynie szeroką, zabagnioną doliną o niewyraźnych krawędziach. Dno doliny, wzniesione zaledwie 3-4 m ponad poziom rzeki, rozciąga się na lewym jej brzegu na przestrzeni 6 km i pokryte jest licznymi łachami, wypełniającymi się wodą w czasie wysokich stanów wód.