Czytanie krytyczne ścieżką kształtowania tożsamości regionalnej ucznia

Abstract

Dobrą tradycją polskiej szkoły było wychowanie człowieka, który umiał żyć w grupie społecznej i dla potrzeb tej grupy działać. Nauczyciel wprowadzał ucznia w krąg coraz to szerszego współdziałania, poczynając od rodziny, poprzez gromadę , aż do społeczeństwa. Tak rozumiana lokalność zyskała należne jej miejsce w końcu XX wieku z mianem edukacji regionalnej, którą trzy dekady temu wpisałam w moją praktykę, a eksponowane przeze mnie treści kształcenia ku regionalności znalazły swoje miejsce na lekcjach języka polskiego. Nauczycielską powinność w tym zakresie postrzegam jako tworzenie sytuacji sprzyjających kształtowaniu tożsamości młodego człowieka.