Experience of old age in the works by Bronisława Betlej

Abstract

The following article refers to the attitudes towards the old age described in line with poet Bronisławy Betlej’s considerations. Being old is a successive stage on the way towards eternity, requiring acceptance, despite the ambivalence presented by the poet to the issue. The aim of the practical this article is to present an analysis of rows about the experience of being old in the art by Betlej. Further, it is to promote the attitude to their own homes and the generalization of “calculated” old age, which according to the priest Adam Boniecki “we should be preparing ourselves from our childhood. Constantly” (Boniecki, 2014, p. 228). In addition, the aim of the article is to build an awareness of the recipient that one should permanently educate the young generation to show respect, tolerance and acceptance of the old people’s participation in social life. The old, thanks to their experience and wisdom, values and cultivated traditions, the elderly are an important part of the local community. Thus, old age can be beautiful, lively and full of gratitude, provided that man leaves behind themselves a satisfaction and dignity.

Treść niniejszego artykułu odnosi się do przyjmowanej bądź przejawianej postawy wobec starości m.in. opisanej w wierszach poetki Bronisławy Betlej, okresu starości jako kolejnego etapu w drodze ku wieczności, akceptacji starości, mimo przejawianego przez poetkę ambiwalentnego do niej stosunku. Celem praktycznym niniejszego artykułu, dokonanej w nim analizy wierszy na temat doświadczenia starości w twórczości Betlej, jest promowanie postawy wobec własnej starości oraz upowszechnienie “oblicza” starości, do której zdaniem ks. Adama Bonieckiego “powinniśmy się przygotowywać od dziecka". Ciągle(Boniecki, 2014, s. 228). Ponadto celem artykuł jest zbudowanie świadomości odbiorcy, że należy permanentnie kształtować młode pokolenie w okazywaniu szacunku, tolerancji oraz akceptacji uczestnictwa osób starszych w życiu społecznym. Dlatego, że ludzie starzy, dzięki doświadczeniu życiowemu, mądrości, wyznawanym wartościom i kultywowaniu tradycji, stanowią ważną część społeczności lokalnej. Starość zaś może okazać się pięknym, pełnym wdzięczności okresem życia, pod warunkiem, że człowiek zostawia za sobą spełnione życie – pełne satysfakcji i godności.