EGFR potencjalnym celem dla terapii genowej nowotworów
EGFR potencjalnym celem dla terapii genowej nowotworów
Data
2014
Autorzy
Goede, Arkadiusz
Wandtke, Tomasz
Wielikdzień, Joanna
Kopiński, Piotr
Herman, Renata
Tytuł czasopisma
ISSN czasopisma
Tytuł tomu
Wydawca
Państwowa Szkoła Wyższa im. Papieża Jana Pawła II w Białej Podlaskiej
Streszczenie
Receptor dla naskórkowego czynnika wzrostu (ang. epidermal growth factor
receptor; EGFR) to jeden z protoonkogenów, które bardzo często ulegają nadekspresji
w komórkach nowotworowych. Podwyższoną ekspresję tego receptora
zauważono w przypadku raka trzustki, jelita grubego, wątroby, jajników, piersi
i płuc. Zwiększona ilość EGFR w błonie komórkowej komórek nowotworowych
jest szczególnie niepokojąca, ponieważ receptor ten jest zdolny do wiązania wielu
ligandów, nie tylko EGF (ang. epidermal growth factor), ale także innych cząsteczek,
takich jak na przykład TGF-α (ang. transforming growth factor-α), czy
też naskórkowy czynnik wzrostowy wiążący heparynę (HB‑EGF; heparyne-
-binding EGF‑like growth factor). Związanie się liganda ze wspomnianym wyżej
receptorem skutkuje zwiększoną proliferacją komórek nowotworowych, ich
unieśmiertelnieniem i zmniejszeniem wrażliwości na sygnały proapoptotyczne, co
w efekcie przekłada się na większą agresywność nowotworu i gorsze rokowanie.
Z tego powodu możliwość wyciszenia ekspresji EGFR w komórkach nowotworowych
wydaje się niezwykle atrakcyjną strategią w terapii nowotworów. Niniejsza
praca skupia się na zahamowaniu szlaków sygnałowych, w które zaangażowany
jest EGFR, za pomocą plazmidu kodującego wstawki shRNA (ang. short hairpin
RNA) anty-EGFR i anty-HER2. Potencjalne wykorzystanie plazmidu jako nośnika
wstawki wyciszającej wydaje się skuteczną metodą, co potwierdzono późniejszym
rozdziałem elektroforetycznym cDNA uzyskanego w reakcji RT-PCR z wyizolowanego
z komórek linii A549 RNA. Badanie stanu apoptozy w komórkach
przeprowadzono wykorzystując barwienie jodkiem propidyny (ang. propidium
iodide; PI) oraz aneksyną V. Ukazało ono znamienny statystycznie wzrost odsetka
komórek w późnej apoptozie po transfekcji plazmidem ze wstawką shRNA anty-
EGFR. Wyniki badań pozwalają sądzić, że hamowanie genu dla EGFR może
mieć znaczenie w ewentualnych próbach immunoterapii i terapii genowej niedrobnokomórkowego
raka płuca.
Opis
Słowa kluczowe
komórki nowotworowe,
receptor dla naskórkowego czynnika wzrostu