Correlation between indicators of hypovolemia and response to infusion therapy in fluid resuscitation of patients with septic shock

Abstract

Background. Infusion therapy is the primary stage of resuscitation in patients with septic shock. But excess fluids may cause adverse outcomes, so which indicators should doctors monitor to predict whether the infusion volume is sufficient?Material and methods. The prospective clinical study included 68 consecutive intensive care unit (ICU) adult patients with septic shock, who had an active surgical infection. Minimally invasive methods were used to continuously record cardiac output (CO). In this study, we compare the passive leg raise (PLR) test and initial central venous oxygen saturation (ScvO2) levels in terms of correlation with, and predictive accuracy for, infusion response. Results. The predictive accuracy of PLR testing and initial ScvO2 levels for infusion response was 55.9% vs. 67.6% in septic shock patients with abdominal infection. Results from the PLR test and reaction to infusion therapy revealed a slight positive correlation (R=0.239, P=0.018), initial ScvO2 and reaction to infusion therapy revealed a moderate negative correlation (R=-0.305, P=0.009). Conclusions. In intra-abdominal septic shock patients, the PLR test is not a reliable predictor of response to infusion, but low initial ScvO2 levels can be used for the prediction of response to infusion. Administering a fluid challenge with dynamic indicators (such as CO) is the most accurate method for clinicians to determine the need for further infusion therapy.

Wprowadzenie. Terapia infuzyjna jest pierwszym etapem uzupełniania płynów u pacjentów ze wstrząsem septycznym. Nadmiar płynów powoduje jednak przeciwne skutki. Jakie wskaźniki powinni zatem kontrolować lekarze, aby przewidzieć, czy objętość infuzji jest wystarczająca? Materiał i metody. W klinicznym badaniu prospektywnym wzięło udział 68 pacjentów oddziału intensywnej opieki medycznej (OIOM) ze wstrząsem septycznym i aktywnym zakażeniem chirurgicznym. Do stałego zapisywania rzutu serca (CO, ang. cardiac output) zastosowano metody minimalnie inwazyjne. Porównano wyniki testu biernego uniesienia kończyn dolnych (PLR, ang. passive leg raise) z wyjściowym poziomem saturacji krwi żylnej z żyły głównej górnej (ScvO2, ang. central venous oxygen saturation) z dokładnością predykcyjną w reakcji na infuzję i korelację z nią. Wyniki. Dokładność predykcyjna testu PLR i wyjściowego poziomu ScvO2 w reakcji na infuzję wyniosła 55,9% w porównaniu z 67,6% u pacjentów ze wstrząsem septycznym i infekcją brzuszną. Test PRL i reakcja na terapię infuzyjną wykazały niewielką korelację pozytywną (R=0,239, P=0,018), natomiast wyjściowy poziom ScvO2 i reakcja na terapię infuzyjną wskazały na umiarkowaną korelację negatywną (R=-0,305, P=0,009).Wnioski. U pacjentów ze wstrząsem septycznym w obrębie jamy brzusznej test PLR nie jest wiarygodnym czynnikiem prognostycznym reakcji na infuzję, jednak niski wyjściowy poziom ScvO2 może zostać wykorzystany do jej prognozy. Nawadnianie ze wskaźnikami dynamicznymi (np. CO) jest najdokładniejszą metodą określania dalszego zapotrzebowania na terapię infuzyjną stosowaną przez klinicystów.