Fluktuacja suchej masy i inuliny w bulwach Helianthus tuberosus L. w zmiennych warunkach nawożenia mineralnego

Miniatura obrazu
Data
2014
Autorzy
Sawicka, Barbara
Skiba, Dominika
Kotiuk, Ewa
Wójcik, Stanisława
Greguła, Andrzej
Borkowska, Halina
Tytuł czasopisma
ISSN czasopisma
Tytuł tomu
Wydawca
Państwowa Szkoła Wyższa im. Papieża Jana Pawła II w Białej Podlaskiej
Streszczenie
Badania oparto na doświadczeniu polowym, przeprowadzonym w latach 2010-2012, w Parczewie. Celem badań było wykazanie wpływu zróżnicowanych dawek i form azotu, na tle nawożenia fosforowo-potasowego, na zawartość suchej masy i inuliny w bulwach Helianthus tuberosus. Czynnikami eksperymentu były: odmiany słonecznika bulwiastego (Albik, Rubik) oraz zróżnicowane nawożenie mineralne (N0P0K0 – jako obiekt kontrolny oraz P44K126, N50P44K126; N100P44K126; N150P44K126), na tle pełnej dawki obornika. Azot stosowano w formie azotanowo-amonowej i amidowej. W świeżej masie bulw oznaczono suchą substancję − metodą suszarkową i inulinę przy użyciu techniki HPLC. Nawożenie mineralne nie wywarło istotnego wpływu na plon suchej masy, natomiast wpłynęło istotnie na zawartość suchej masy i inuliny w świeżej masie bulw. Optymalną dawką azotu dla zawartości suchej masy było 50 kg N.ha-1, w formie amidowej, na tle nawożenia fosforowo-potasowego. Aplikacja azotu w dawce 100 kg N.ha-1 w formie amidowej, przyczyniła się do największego, istotnego wzrostu zawartości inuliny w bulwach Helianthus tuberosus. Odmianą bardziej przydatną do przetwórstwa spożywczego, z uwagi na zawartość suchej masy i inuliny, okazała się Albik.
Opis
Słowa kluczowe
słonecznik bulwiasty, nawożenie azotem, sucha masa, inulina
Cytowanie