Fluktuacja suchej masy i inuliny w bulwach Helianthus tuberosus L. w zmiennych warunkach nawożenia mineralnego

Abstract

Badania oparto na doświadczeniu polowym, przeprowadzonym w latach 2010-2012, w Parczewie. Celem badań było wykazanie wpływu zróżnicowanych dawek i form azotu, na tle nawożenia fosforowo-potasowego, na zawartość suchej masy i inuliny w bulwach Helianthus tuberosus. Czynnikami eksperymentu były: odmiany słonecznika bulwiastego (Albik, Rubik) oraz zróżnicowane nawożenie mineralne (N0P0K0 – jako obiekt kontrolny oraz P44K126, N50P44K126; N100P44K126; N150P44K126), na tle pełnej dawki obornika. Azot stosowano w formie azotanowo-amonowej i amidowej. W świeżej masie bulw oznaczono suchą substancję − metodą suszarkową i inulinę przy użyciu techniki HPLC. Nawożenie mineralne nie wywarło istotnego wpływu na plon suchej masy, natomiast wpłynęło istotnie na zawartość suchej masy i inuliny w świeżej masie bulw. Optymalną dawką azotu dla zawartości suchej masy było 50 kg N.ha-1, w formie amidowej, na tle nawożenia fosforowo-potasowego. Aplikacja azotu w dawce 100 kg N.ha-1 w formie amidowej, przyczyniła się do największego, istotnego wzrostu zawartości inuliny w bulwach Helianthus tuberosus. Odmianą bardziej przydatną do przetwórstwa spożywczego, z uwagi na zawartość suchej masy i inuliny, okazała się Albik.