Physical activity of physiotherapy students and the role of device-based monitoring in their future clinical practice: a cohort study

Abstract

Background. Although physiotherapy students are expected to promote and prescribe exercise, their own physical activity (PA) levels have not been fully researched using wearable devices to provide objective measurements of PA. This study aimed (1) to determine their PA level; and (2) to verify the use of wearables for physiotherapy students’ own practical benefits. Material and methods. Students (n=257) wore a pedometer (Yamax Digi-Walker SW-700) and wrist-based activity tracker (Garmin Vívofit 1) for seven consecutive days. Prior to monitoring, they completed the long form of the International Physical Activity Questionnaire (IPAQ-LF). A further evaluation was completed, relating to benefits and shortcomings of PA monitoring in their own practice. Results. A significant difference emerged between PA levels recorded with activity trackers on weekdays and weekend days, but only when gender and years of study were not taken into consideration. Specifically, 61.09% of participants were active or highly active on weekdays and none were sedentary. On the weekend, however, 47.47% were active or highly active and 11.67% were sedentary. Most (~79%) subjects reported clear benefits in PA monitoring. Conclusions.The student cohort were clearly active during the week, but almost half were insufficiently active in the weekend and thus, greater focus on the promotion of PA in physiotherapists-in-training might be necessary. The self-monitoring of PA under ambulatory conditions (using two wearable devices), combined with self-evaluation of PA, were study strengths.

Wprowadzenie. Chociaż oczekuje się, że studenci fizjoterapii będą promować i zalecać ćwiczenia innym, poziom ich własnej aktywności fizycznej (AF), szczególnie w odniesieniu do pomiarów dokonywanych za pomocą urządzeń, nie został dokładnie zbadany. Celem badania było (1) określenie poziomu aktywności fizycznej oraz (2) zweryfikowanie i wskazanie korzyści zastosowania narzędzi w praktyce studentów fizjoterapii. Materiał i metody. Studenci (n=257) nosili krokomierz (Yamax Digi-Walker SW-700) oraz opaskę na nadgarstku monitorującą aktywność (Garmin Vívofit 1) przez siedem kolejnych dni. Przed rozpoczęciem pomiaru wypełnili długą wersję Międzynarodowego Kwestionariusza Aktywności Fizycznej (IPAQ-LF). Dodatkowo dokonano oceny zalet i wad kontroli aktywności fizycznej w ich przyszłej praktyce. Wyniki. Jedynie po wykluczeniu płci i roku studiów zaobserwowano znaczącą różnicę między poziomami aktywności w dni robocze i w weekendy. Wyniki wykazały, że 61,09% uczestników badania było aktywnych bądź bardzo aktywnych, a żaden z nich nie prowadził spoczynkowego trybu w dni powszednie. W weekendy z kolei aktywnych bądź bardzo aktywnych uczestników było 47,47%, a 11,67% utrzymywało spoczynkowy poziom aktywności. Niemal 79% badanych zauważyło zalety monitorowania aktywności fizycznej. Wnioski. Badana grupa studentów była niewątpliwie aktywna w dni robocze, ale prawie połowa studentów była aktywna w stopniu niewystarczającym w weekendy, co oznacza, że należałoby przywiązywać większą wagę do promocji aktywności fizycznej wśród osób przygotowujących się do wykonywania zawodu fizjoterapeuty. Główną zaletą niniejszego badania była samodzielna kontrola i ocena poziomu aktywności fizycznej przez studentów fizjoterapii dokonana za pomocą dwóch różnych typów przenośnych urządzeń elektronicznych.