The effect of differing levels of physical activity on dispositional mindfulness, trait anxiety, and trait aggression

Abstract

Background. Regular sporting activity can lead to favorable personality changes in addition to positive psychological effects. Our goal was to examine and compare university freshmen with differing sporting habits, so we measured athletes who are competitors (1), regularly active but non-competitor athletes (2) and inactive students (3). Material and methods. We conducted a cross-sectional study among volunteer university freshmen (mean age 18.98 years) from the Faculty of Health Sciences, University of Pécs (Hungary) (n=109). We used self-edited sociodemographic and sporting habits questions and validated, standardized paper-and-pencil tests: Spielberger State Trait Anxiety Inventory, the Mindfulness Attention and Awareness Scale, and the Buss and Perry’s Aggression Questionnaire. Results. Using an independent sample T-test, we found that athletes who are competitors (1) showed significantly higher dispositional mindfulness levels (t=-2.050; p=.043) and significantly lower anxiety levels (t=3.370; p=.001) than the inactive group (3). Considering trait aggression, we found significant difference only in the subscale anger among those students who practice sport regularly and those who are inactive (p=.050, Z=-1.933). The trait aggression total score did not exhibit a relationship with sporting activity in our sample. Conclusions. Intensive and regular physical activity facilitates psychological factors which support individual well-being.

Wprowadzenie. Regularne uprawianie sportu może powodować pozytywne zmiany w osobowości oraz mieć korzystny wpływ na psychologię człowieka. Celem analizy podjętej w niniejszej pracy było zbadanie i porównanie studentów pierwszego roku studiów, którzy różnili się od siebie pod kątem nawyków związanych z uprawianiem sportu. Badaniu poddano atletów, którzy biorą udział w zawodach (1), studentów regularnie uprawiających sport, ale niebiorących udziału w zawodach (2) oraz studentów nieaktywnych fizycznie (3). Materiał i metody. Przeprowadzono przekrojowe badanie chętnych studentów pierwszego roku (średni wiek: 18,98 roku) z Wydziału Nauk o Zdrowiu Uniwersytetu w Peczu (Węgry) (n=109). Użyto w nim pytań socjodemograficznych zredagowanych przez autorów badania oraz pytań dotyczących nawyków sportowych, a także zatwierdzonych i standaryzowanych testów w formie papierowej: Inwentarza Stanu i Cechy Lęku (STAI), Skali Świadomej Obecności (MAAS) oraz Kwestionariusza Agresji Bussa i Perry’ego. Wyniki. Po niezależnej próbie testu T zauważono, że atleci biorący udział w zawodach (1) mają znacząco wyższy poziom dyspozycyjnej uważności (t=-2,050; p=0,043) i zdecydowanie niższy poziom lęku (t=3,370; p=0,001) niż grupa studentów nieaktywnych fizycznie (3). Biorąc pod uwagę cechę agresji, odkryto znaczące różnice jedynie w podskali gniewu w przypadku tych studentów, którzy regularnie uprawiają sport, oraz tych, którzy nie są aktywni fizycznie (p=0,050, Z=-1,933). Wynik całkowity cechy agresji nie wykazał jej związków z aktywnością fizyczną w badanej próbie. Wnioski. Intensywna i regularna aktywność fizyczna wspiera rozwój cech psychologicznych, które wzmacniają dobre samopoczucie badanych.