Factors to help recognize burnout symptoms in hospital nurses

Abstract

Background. It is important to recognize burnout symptoms among nurses, as it not only affects their wellbeing but can also compromise the quality of care they provide to patients. The aim of this study was to identify potential explanatory factors that help recognize nurse burnout. Material and methods. Nurses working in hospital settings were invited to take part in an online survey in 2023. Measurements included demographics, physical health (health status, physical activity), emotional states of depression, anxiety, and stress, as well as communication between nurses and physicians. To find explanatory factors for nurse burnout symptoms, hierarchical regression analysis was conducted using SPSS 28.0 statistical software. The significance level was set at p-values ≤ 0.05. Results. The data of 233 participants were analyzed, with 27.53±10.21 years of work experience. The majority of participants (93%) were female. The average age was 47.22±8.93 years. There were three significant variables that contributed to burnout symptoms: distress, nurse-physician communication and physical activity. Overall, the final model explained 58% of the variance. Conclusions. The results emphasize the significance of reducing distress, promoting healthy relationships between nurses and physicians, and encouraging physical activity as ways to lessen burnout among nurses. Since burnout among nurses doesn’t dissipate naturally, it necessitates deliberate intervention.

Wprowadzenie. Rozpoznawanie objawów wypalenia zawodowego wśród personelu pielęgniarskiego jest ważne, ponieważ taki stan nie tylko wpływa na ich samopoczucie, ale może również pogorszyć jakość opieki, którą zapewniają pacjentom. Celem tego badania była identyfikacja potencjalnych czynników, które pomagają rozpoznać wypalenie zawodowe wśród personelu pielęgniarskiego. Materiał i metody. Pielęgniarki i pielęgniarze pracujący w warunkach szpitalnych zaproszono do wzięcia udziału w ankiecie internetowej w 2023 roku. Pomiary obejmowały dane demograficzne, zdrowie fizyczne (stan zdrowia, aktywność fizyczną), stany emocjonalne depresji, lęku i stresu, a także komunikację między personelem pielęgniarskim i lekarzami. W celu stwierdzenia czynników wyjaśniających objawy wypalenia zawodowego pielęgniarek i pielęgniarzy, przeprowadzono hierarchiczną analizę regresji przy użyciu oprogramowania statystycznego SPSS 28.0. Poziom istotności został ustalony na poziomie wartości p≤0,05. Wyniki. Przeanalizowano dane 233 uczestników, mających średnio 27,53±10,21 lat doświadczenia zawodowego. Większość uczestników (93%) stanowiły kobiety. Średnia wieku wynosiła 47,22±8,93 lat. Stwierdzono trzy istotne zmienne, które przyczyniły się do wystąpienia objawów wypalenia zawodowego: zaniepokojenie, komunikacja pielęgniarka-lekarz i aktywność fizyczna. Ogólnie ostateczny model wyjaśnił 58% wariancji. Wnioski. Wyniki podkreślają znaczenie zmniejszania stresu, promowania zdrowych relacji między personelem pielęgniarskim i lekarzami oraz zachęcania do aktywności fizycznej jako sposobów na zmniejszenie wypalenia zawodowego wśród pielęgniarek i pielęgniarzy. Ponieważ wypalenie zawodowe wśród personelu pielęgniarskiego nie ustępuje w sposób naturalny, wymaga ono celowej interwencji.