Assessing the impact of livelihood diversification strategies on household food security among smallholder farmers in South-Western Nigeria / Ocena wpływu strategii dywersyfikacji źródeł utrzymania na bezpieczeństwo żywnościowe gospodarstw domowych wśród drobnych rolników w południowo-zachodniej Nigerii

Abstract

Subject and purpose of work: This study critically examines the role of livelihood diversification strategies in improving household food security among smallholder farmers in South-Western Nigeria. The objective is to explore how rural households adapt to challenges such as climate variability, limited access to resources, and economic instability through diversified income-generating activities. Specifically, the study investigates the impact of activities such as small-scale trade, local manufacturing, agricultural processing, wage labor, and remittances on food security outcomes. Materials and methods: The study conducts an extensive literature review of empirical and theoretical research, synthesizing data from studies that focus on agricultural and non-agricultural livelihoods. This approach enables a comprehensive understanding of the different types of diversification strategies used by smallholder farmers and evaluates their effectiveness in stabilizing income and improving food security. The analysis considers various factors, including the socioeconomic and environmental contexts in which these activities are undertaken, to understand the nuances and varying impacts of diversification. Results: Key findings reveal that while livelihood diversification can serve as a buffer against income fluctuations, its success largely depends on factors such as resource availability, household capacity, and local infrastructure. Diversification through agricultural means, such as crop rotation or animal husbandry, often stabilizes food production, but may not fully mitigate income risks. Nonagricultural activities, such as trading or manufacturing, can contribute more directly to income stability, although these opportunities are often constrained by limited market access and infrastructure. Remittances provide a crucial safety net for some households, although this source of income is vulnerable to external economic factors. Conclusions: The study concludes that targeted livelihood diversification strategies can substantially improve food security in rural areas, especially when they are adapted to local socioeconomic and environmental conditions. The findings underscore the need for policy interventions that support infrastructure development, market access, and training programs to expand viable livelihood options. By aligning theoretical insights with empirical evidence, the study offers actionable recommendations for policy makers to promote sustainable and inclusive food security solutions through diversified income sources for rural communities in South-Western Nigeria.

Przedmiot i cel pracy: Niniejsze badanie krytycznie analizuje rolę strategii dywersyfikacji źródeł utrzymania w poprawie bezpieczeństwa żywnościowego gospodarstw domowych wśród drobnych rolników w południowo-zachodniej Nigerii. Celem jest zbadanie, w jaki sposób wiejskie gospodarstwa domowe dostosowują się do wyzwań, takich jak zmienność klimatu, ograniczony dostęp do zasobów i niestabilność gospodarcza poprzez zróżnicowane działania generujące dochód. W szczególności, badanie bada wpływ działań takich jak handel na małą skalę, lokalna produkcja, przetwórstwo rolne, praca najemna i przekazy pieniężne na wyniki w zakresie bezpieczeństwa żywnościowego. Materiały i metody: W pracy przeprowadzono obszerny przegląd literatury na temat badań empirycznych i teoretycznych, syntetyzując dane, które koncentrują się na rolniczych i pozarolniczych źródłach utrzymania. Takie podejście umożliwia kompleksowe zrozumienie różnych rodzajów strategii dywersyfikacji stosowanych przez drobnych rolników i ocenę ich skuteczności w stabilizowaniu dochodów i poprawie bezpieczeństwa żywnościowego. Analiza uwzględnia różne czynniki, w tym kontekst społeczno-ekonomiczny i środowiskowy, w którym podejmowane są te działania, aby zrozumieć niuanse i różne skutki dywersyfikacji. Wyniki: Kluczowe ustalenia pokazują, że chociaż dywersyfikacja źródeł utrzymania może służyć jako bufor przed wahaniami dochodów, jej sukces w dużej mierze zależy od czynników takich jak dostępność zasobów, możliwości gospodarstw domowych i lokalna infrastruktura. Dywersyfikacja za pomocą środków rolniczych, takich jak płodozmian lub hodowla zwierząt, często stabilizuje produkcję żywności, ale może nie w pełni łagodzić ryzyko związane z dochodami. Działalność pozarolnicza, taka jak handel lub produkcja, może bardziej bezpośrednio przyczynić się do stabilności dochodów, chociaż możliwości te są często ograniczone przez ograniczony dostęp do rynku i infrastrukturę. Przekazy pieniężne stanowią kluczową siatkę bezpieczeństwa dla niektórych gospodarstw domowych, choć to źródło dochodu jest podatne na zewnętrzne czynniki ekonomiczne. Wnioski: W badaniu stwierdzono, że ukierunkowane strategie dywersyfikacji źródeł utrzymania mogą znacznie poprawić bezpieczeństwo żywnościowe na obszarach wiejskich, zwłaszcza gdy są one dostosowane do lokalnych warunków społeczno-ekonomicznych i środowiskowych. Wyniki badania podkreślają potrzebę interwencji politycznych, które wspierają rozwój infrastruktury, dostęp do rynku i programy szkoleniowe w celu rozszerzenia realnych opcji utrzymania. Dostosowując teoretyczne spostrzeżenia do dowodów empirycznych, badanie oferuje praktyczne zalecenia dla decydentów politycznych w celu promowania zrównoważonych i integracyjnych rozwiązań w zakresie bezpieczeństwa żywnościowego poprzez zróżnicowane źródła dochodów dla społeczności wiejskich w południowo-zachodniej Nigerii.